Od nowego roku najniższa pensja, jaką można wypłacać pracownikom zatrudnionym na pełen etat wynosi 2.600,00 zł brutto (1.878,00 zł netto), co w porównaniu z zeszłym rokiem oznacza wzrost o 350,00 zł. Podwyżka nie omija także osób zatrudnionych na umowach cywilnoprawnych, które za pracę rozliczają się godzinowo – od 1 stycznia za godzinę pracy osoby te otrzymają 17 zł brutto (11 zł netto). Dla porównania, godzinowe wynagrodzenie w 2019 roku wynosiło 14,70 zł brutto.
Ponadto okolicznością mającą wpływ na wysokość wynagrodzenia jest zmiana składników wynagrodzenia. Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem art. 6 ust. 5 pkt 5 ustawy z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika, nie uwzględniało się: nagrody jubileuszowej, odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatku do wynagrodzenia za pracę w porze nocnej. Od 1 stycznia 2020 roku przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika nie uwzględnia się także dodatku za staż pracy. Zgodnie z postulatami Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, zmiana ta ma pozwolić uniknąć sytuacji, w których wynagrodzenie pracowników o dłuższym stażu pracy bywa niższe niż wynagrodzenie zasadnicze osób dopiero rozpoczynających zatrudnienie u danego pracodawcy. Do składników wynagrodzenia nadal zaliczać będzie się takie składniki, jak nagrody, premie regulaminowe, wynagrodzenie urlopowe czy dodatek wyrównawczy.
Wraz ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia, rosną także koszty zatrudnienia pracownika, jakie ponosi pracodawca. Od 1 stycznia całkowity koszt zatrudnienia pracownika z minimalnym wynagrodzeniem wynosi 3.132,48 zł (ubezpieczenie emerytalne – 253,76 zł, ubezpieczenie rentowe – 169,00 zł, ubezpieczenie wypadkowe – 43,42 zł, Fundusz Pracy – 63,70 zł, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 2,60 zł).